Argumenten met betrekking tot Religie Addendum: Geloven in het onbekende.

Mainpage

Addendum: geloven in het onbekende.

Over mijzelf

U kunt zich afvragen, is de schrijver van deze tekst gelovig, of atheïst? Ik moet u eerlijk bekennen, geen van beide. Ik geloof niet in een van de bekende goden, ik volg geen der bekende religies. Ik ben overtuigd dat het huidige religieuze spectrum een creatie van de mens betreft, inclusief de aard en voorkomen van de goden. Hoewel ik van plan ben in verdere teksten dieper in te gaan op het bestaan van Goden en hun relatie met de mens, hieronder toch een stukje tekst.

Over het niets

Heeft u ooit nagedacht over het niets? Nee..? Kunt u zichzelf voorstellen: niets. Denk er even aan. Niets. Er is geen.... Nee, het werkwoord zijn is niet van toepassing op niets. Niets in de algemene vorm. Helemaal niets, geen gedachte, geen besef, geen ervaring, geen materie, geen persoon die over het niets nadenkt. Ik heb het dus niet over slechts de afwezigheid van zichtbare materie. Ik heb het over niets. Kunt u het nu voorstellen? Nee, dat kan niemand.

Over het iets

Stel je nu voor: iets. Wij zijn iets. We kunnen stellen: het iets bestaat. Wat we niet weten: de bron van het huidige iets, zoals wij dat ervaren. Komen wij uit het niets? Hoe kan het, dat vanuit het niets, iets ontstaat? Of was er iets voor ons? Je kan wild speculeren.

-wellicht is het iets een constante, altijd zo geweest, en zal altijd zo zijn. Slechts ons besef veranderd.

-je kan stellen, het iets komt voort uit een Godheid. Die Godheid komt voor uit....? Huh? Tsja nu hebben we een probleem.

-het iets heeft de vorm van een cirkel, het is continu en oneindig. Wellicht de verklaring voor PI, en het feit dat hoe klein je ook gaat, of hoe groot, alles om de cirkel vorm lijkt te draaien.

Ons huidige bewustzijn dekt het volgende.

Er was iets, God of niets → big bang of God → basis materie → geavanceerde materie → sterren en planeten → ontstaan van leven → miljoenen jaren evolutie → leven met bewustzijn → de mens.

Uitleg termen

Basis materie: het ontstaan van detecteerbare elementen die we protonen, elektronen etc. noemen. We weten nog steeds niet wat hun natuur en inhoud nu precies is. We kunnen ze waarnemen en hun waarneembare gedrag voorspellen.

Ontstaan van leven: een gebeurtenis waarbij materie die we 'levenloos' noemen georganiseerd werd in een configuratie die we 'levend' noemen en het gedrag der levende dingen vertoont, dat wil zeggen, gedrag vanuit de mogelijkheden van de configuratie, gedrag vanuit een wil of doel, los van de automatische doelloze basis chemie der elementen. Onderdeel van deze configuratie is een vorm van programmering die we DNA noemen, die niet alleen de fysiek vorm bepaald, maar voor de eenvoudige soorten ook het gedrag. Deze programmering kan voor hogere soorten uitgebreid worden vanwege de faciliteit die we een neuraal net noemen. Hersenen. Bij hogere soorten ontstaat in die hersenen een bewustzijn of ziel. We weten echter nog steeds niet wat leven is, wat leeft, wat een ziel is, hoe een neuraal net tot behuizing van een ziel komt. Ik weet alleen dat ik leef, omdat ik voel. De oorzaak, houdbaarheid en natuur van mijn ziel is mij onbekend. Wel weet ik dat ervaringen mijn bewustzijn en gedrag opgebouwd hebben. Wat we ook niet weten, is of die levende configuratie spontaan werd gevormd, als gevolg van kans. Of dat deze inherent is aan de basis materie, de natuurwetten of een creatie van een hoger wezen.

Leven met bewustzijn: runderen, primaten en walvissen hadden lang voor de eerste mens al aantoonbaar zelf bewustzijn.

Iets, niets, ons denkraam*

Het fundamentele probleem voor de mens blijft: oorzaak. Wij denken in oorzaak en gevolg. Hoe kan uit het niets, iets ontstaan? Onmogelijk. Hoe kan een iets altijd hebben bestaan, zonder oorzaak, zonder dat hiervoor, iets anders is geweest? Onmogelijk. Als je oorzaak en gevolg lang genoeg natrekt, moet je bij een bron komen. Ergens moet het toch ophouden. Elke oorzaak → gevolg heeft weer een oorzaak en weer een oorzaak en weer een oorzaak is niet voor te stellen. We bouwen een huis vanaf de eerste steen. Iets moet het begin zijn geweest. Maar..... wat was de oorzaak van dat begin?

Zie nu hier, ons fundamentele probleem. Oorzaak en gevolg denken is niet instaan het bestaan te verklaren. Echter oorzaak en gevolg denken is inherent aan de menselijke natuur en de direct waarneembare natuur. Wij zijn wezens die tijd als lineair ervaren. Herfst komt voor winter, geboorte voor de dood. Alle levens processen en chemische processen zijn ogenschijnlijk georganiseerd in een oorzaak-gevolg relatie. Entropie zelf, is de verdeling van energie over deeltjes, en deeltjes over de ruimte. De natuurlijke richting van de entropie is altijd toename, energie verdeelt zich vanzelf gelijk over alle deeltjes, en alle deeltjes gelijk over de ruimte. Het iets zelf, heeft ogenschijnlijk een lineaire natuur. Oorzaak en gevolg.

Een gerelateerd denken is wetmatigheid. Wij hebben de drang alles voorspelbaar en dus beheersbaar te maken. Continu zijn we opzoek naar wetmatigheden, en bij ontdekking stellen we deze wetten op in schrift en onderwijzen ze aan ons kroost. Wellicht is wetmatigheid een beperkte visie van het bestaan.

Wat blijft er nu voor ons over? We hebben geen idee waar het iets vandaan komt. Wat we wel weten, en wat zo opmerkelijk is voor ons, is dat uit levenloze blokjes, atomen en moleculen, levende organismen ontstaan. Organismen met een bewustzijn, met gedachten, en met … o zo onwaarschijnlijk, een moreel beseft van goed en fout. Hoe kan een LEGO blokje in hemelsnaam de capaciteit verkrijgen iets 'goed' te 'vinden'?? Dit morele besef doet mij als geen ander feit raden naar de natuur van de mens en het universum.

Een gerelateerd besef is dat wij mogelijk niet de capaciteit bezitten, huidig, om die natuur het doorgronden.

Over wetenschap

Wat is wetenschap? Wat is de wetenschap? Wetenschap betreft de verkenning van de fysieke en van de menselijke natuur. Geologie, astronomie, fysica, maar ook psychologie, geschiedenis en antropologie. Wetenschap heeft als doel het vergaren van macht over onszelf en de natuur. De huidige wetenschappelijke methode berust op het principe van falsificatie. Dat wil zeggen, als jij een theorie verzint, hoe iets werkt, dan is deze te testen in een experiment of observatie. Je documenteert precies wat je doet. Vervolgens kunnen anderen je experiment herhalen en ontkrachtten of bevestigen. Een theorie die niet te testen of ontkrachtten is, is nutteloos en wordt verworpen. Je kan zeggen dat een mannetje in de krabnevel alles gecreerd heeft, maar dat is nu niet te ontkrachten. De theorie heeft geen waarde. Je kunt van alles beweren, maar zonder de mogelijkheid te testen kan je er niet op bouwen. Religie krijgt vaak dit verwijt toegespeeld.
Elke theorie loopt het reële risico achterhaald of verworpen te worden. Een theorie zegt nooit hoe iets daadwerkelijk werkt, een theorie beschrijft niet de exacte volledige onmiskenbare natuur van een object of fenomeen. Nee, een theorie beschrijft voorspelbaarheid in voor ons observeerbaar gedrag en/of materie. Observeerbaar met onze huidige methodes en capaciteiten.

Als gevolg van die falsificatie worden vele theorieën herzien of verworpen, ook die lange tijd goed dienst deden zoals Newton's theorie van de zwaartekracht. Religie bevat theorieën, vaak in de vorm van aannames, hoe de wereld of iets in die wereld werkt. Deze theorieën lopen eenvoudig weg het zelfde risico ontkracht te worden gelijk aan elke andere (wetenschappelijke) theorie die iets in de wereld beschrijft.

Wetenschap is dus niet de vijand van religie. Religie en wetenschap staan niet tegenover elkaar als aparte manieren van leven in de wereld. Religieuze theorieën sneuvelen bij toeval tijdens de voortgang van de wetenschap. Bepaalde religies zoals Hindoeïsme zijn minder kwetsbaar voor wetenschappelijke voortgang dan andere zoals de 3 monotheïstische religies, simpelweg omdat men meer ruimte overlaat voor het onbekende, het niet weten, het vage en ondefinieerbare.

Mijn religie

Wat ik niet weet noem ik God. Het feit van ons morele besef is voor mij voldoende om aan te nemen dat er meer is dan blokjes, die toevallig, en zo maar, gingen 'leven' toen ze wellicht ten gevolge van kans, werden samen gesteld in een bepaalde vorm. Een gerelateerd besef is dat wij mogelijk niet de capaciteit bezitten, huidig, om die natuur het doorgronden. Of het nu zo is, dat de intrinsieke natuur van de basis elementen, het universum, het iets, de oorzaak is van het leven, of niet, het blijft opmerkelijk dat ogenschijnlijke levenloze blokjes samengesteld kunnen denken en voelen. Als dit mogelijk is, en dat is het want wij zijn, wat is er dan nog meer mogelijk? Bovendien heeft dat dode universum dan toch iets wat ons ontgaat, een bepaalde eigenschap of kracht, waarbij een bepaalde organisatie van levenloze objecten leven krijgt. Het is logisch aan te nemen dat er meer mogelijk is dan ons bewustzijn, en logisch aan te nemen dat de natuur uit meer bestaat dan levenloze materie en koude natuurwetten.

Je kunt verder gaan met speculeren. Wellicht is het organisatie zelf, de relatie tussen elementen, welke leven bevat. Leven is niet anders dan een 'emergent property' van de organisatie van blokjes. Dat wil zeggen, als je elementen met gegeven eigenschappen combineert, kan er een eigenschap ontstaan los en bovenop van de originele eigenschappen. Wellicht is het, als je de gevolgtrekking verder afspeelt, de gedachte zelf die leeft.

Hoe je ook speculeert, je kunt op elk punt in de discussie nu aangeven dat God de oorzaak is. Maar dat is puur een actie van het blind plaatsen van een object met onbekende inhoud op de kaart van een grotendeels onverkend gebied. Jij weet niet wat God is, zijn invloed, zijn wil, zijn oorzaak en gevolg. Mijn tekst over religie toont dit aan. Echter, ik weet ook niet wat God is. Je kan gelijk hebben. Het bestaan van hogere wezens of wezen is niet uit te sluiten voor de huidige mens. Nog hun door u vermeende natuur en wil. Echter het blijft pure speculatie om God de een of de andere inhoud en plaats te geven. Het bewijs dat het om speculatie gaat, in de meeste gevallen, ligt in het feit dat er zoveel religies zijn. Wellicht is één de juiste. Je komt uit bij tekst 3.
Het is aannemelijk dat er iets is, meer dan wat wij nu weten. Zoals ik eerder aangaf, dit iets noem ik, bij gebrek aan een beter alternatief God. Ik claim geen kennis van God, alleen het besef van het bestaan van meer. Ik zou God gewoon weg het onbekende kunnen noemen. Maar mijn persoonlijke vermoeden is -gezien dat wij aannemen pas echt te leven met een bewustzijn, en ons bewustzijn de wereld opspant*, en de vermeende onwaarschijnlijkheid dat het bestaan, het iets een koude gebeurtenis is gelijk aan het samenvoegen van proton en elektron- dat er sprake is van een wil. Wat anders dan een wil geeft zin aan het bestaan? Een wil lijkt mij een logischere bron van bestaan dan het ontbreken van wil. Ik kan nog niet precies uitdrukken waarom. Is de wil een consequentie van levenloze materie, of levenloze materie de consequentie van een wil? Geen idee. Misleidend heb ik deze sectie 'mijn religie' genoemd. Zoals u begrijpt, betreft het een geloof, of beter gezegd het openhouden van een mogelijkheid.

Conclusie

Als je nadenkt over niets en iets, lijkt het dat wij als mens het huidige iets niet kunnen verklaren. Het bestaan van ons gevoel voor moraliteit lijkt als geen ander een logisch bewijs van 'het onbekende meer'. Het is aannemelijk dat wij niet de juiste geestvermogen beschikken om het bestaan te doorgronden, laat staan het mogelijke 'meer'. God is makkelijk te plaatsen door een ieder, maar die actie blijft pure speculatie. Een persoonlijk vermoeden is het vermoeden van de wil. Bijkomstig: wetenschap is onschuldig in de strijd rondom religie.


Post scriptum: 

denkraam is een term bedacht door Marten Toonder, schrijver van de verhalen van Tom Poes en Olivier B Bommel. Denkraam slaat op het geestvermogen van een individu, met het telraam als onderliggende metafoor. Een telraam was een ouderwetse manier van optellen en aftrekken, nog steeds een onderwijsmiddel voor de jeugd. Hoe groter je telraam, hoe hoger de getallen die je kan uitrekenen.
opspant is een term uit de wiskunde. ons bewustzijn neemt de wereld in een bepaalde vorm weer. via onze zintuigen maken onze hersenen onder invloed van al opgeslagen informatie zoals levenservaring, een interne realiteit aan. een koe ziet de wereld waarschijnlijk heel anders.

Mainpage

Argumenten met betrekking tot Religie: Bespreking.

Mainpage

Bespreking.

Het mag duidelijk zijn dat religie een belangrijk fenomeen is. Het loopt als een rode draad door elke maatschappij. We hebben de vraag van het ontstaan en beoogde effect onderzocht. Gevonden is dat sociaal maatschappelijke factoren en menselijke motieven de basis van het ontstaan vormen en het beoogde effect controle behuisd, zowel op individueel als maatschappelijk niveau.

Controle is een belangrijk menselijk motief binnen elke religie. De grootte van een samenleving en de macht over de natuur zijn hierbij vormgevende factoren. Lokale factoren dragen bij aan het ontstaan van nieuwe religies en nieuwe stromingen binnen een religie. De inhoud wordt gevormd door machthebber en onderdaan met het beoogde effect van controle over de samenleving, veiligheid en zingeving, leven en dood, gedragsregels, en een sluitende verklaring van het bestaan.

Religie staat onder druk. Wetenschap vormt een bedreiging voor de inhoud. Toch kunnen wij niet zonder religie vanwege onze emotionele behoeften. Het blijft een wellicht niet te winnen strijd om religie binnenboord van het aannemelijke te houden. Het verder onderzoeken van de inhoud bijvoorbeeld legt al heel sterk de hand van de mens bloot. De wil van God, zijn boodschap en zijn regels en straffen lijken door mensenhanden gemaakt.

Vanuit deze ontdekkingstocht langs oorzaak en effect kan de gelovige terecht de vraag stellen: is mijn religie correct? Er zijn genoeg punten om over na te denken. De gestelde vragen en hun antwoorden geven de werktuigen om ook andere religies beter te begrijpen. In ieder geval kan ook gesteld worden: religie is niet nutteloos. Het betreft geen archaïsche praktijk van de primitieve mens. Het betreft de continue zoektocht naar zingeving van de mensheid. Het betreft het verlangen naar veiligheid en zelfbeheersing.

Conclusie

Er zijn genoeg redenen om vragen te stellen. Daar tegenover zijn er genoeg redenen om religie niet zomaar te verwerpen.

Mainpage

Argumenten met betrekking tot Religie: God zegt nooit wat terug.9.

Mainpage

God zegt nooit wat terug.9.

Stelling: God sprak door de eeuwen heen met een select aantal individuen. Deze profeten verkondigden vervolgens het woord aan de massa. Je kunt je hierbij het volgende afvragen. Waarom spreekt God niet met meer regelmaat tegenover een groter publiek? God loopt het risico dat zijn woord door de eeuwen heen vervormt wordt door de mens. Daarnaast kan iedereen claimen de boodschap van God ontvangen te hebben om hier zelf beter van te worden. Wellicht heeft God niet zoveel aandacht of tijd voor de mens. Aannemelijker is dat de mens zelf het woord van God verzint.

Belangrijke profeten. Wat is de rode draad in hun verhaal? God komt tot ze in een droom, op een afgelegen plek, individueel. Het zijn unieke gebeurtenissen. In sommige geloven is het door de eeuwen heen meermalen voorgekomen, andere erkennen slechts 1 of 2 profeten. Waarom spreekt God slechts tot één mens? Waarom beperkt God zich tot zo weinig communicatie momenten? Dat God de massa niet toespreekt is enigszins te begrijpen, welke groep mensen heeft het vermogen aandachtig te luisteren naar een wolk in de lucht gedurende een uren lange lezing? Gezien het volume van de leer van God, gelijk welke religie je pakt, zou je denken dat meerdere communicatie momenten met meerdere personen nodig is. Om alles goed op papier te krijgen, zonder twijfel over het juiste woord, zou je denken dat intensieve communicatie met een groep taalkundigen nodig is.

Het voordeel van een enkele boodschap aan het individu is dat niemand weerwoord kan bieden, niemand heeft het anders gehoord en kan jouw leer in twijfel trekken, en de macht hoeft met niemand gedeeld te worden. Je kunt stellen dat God nu eenmaal één speciaal individu uitkiest als ontvanger van zijn boodschap. Je kunt ook stellen dat het een individuele waanvoorstelling betreft, of erger nog, een individuele agenda. Wellicht is dat de reden dat God slechts tot één individu spreekt.

We zien vervolgens in verschillende religies iets aparts ontstaan. Je mag geen vragen stellen. Je mag niet twijfelen. Blind geloof wordt gepromoot als de deugd, de goede eigenschap essentieel aan deelname aan de religie. God heeft zijn leer meegedeeld, die dienen wij te volgen, zonder reservaties. Echter God zou moeten weten dat één mens feilbaar is. Waarom legt God de communicatie verantwoordelijkheid voor zo'n groot en belangrijk verhaal bij één persoon? Waarom beperkt hij zich tot enkele momenten? Het is bijna ondenkbaar dat er geen vragen ontstaan die alleen de bron kan beantwoorden. Het oplezen van een verhaal van iemand anders is een ding, vragen beantwoorden een ander.

Overal stellen wij vragen, aan onze ouders, leraren, managers, regeringsleiders, iedereen met een boodschap of instructie. Dat doen we om te weten waar we aan toe zijn, om feilbaarheid te bestrijden, mogelijke consequenties voor onszelf te onderzoeken. En omdat we weten, dat mensen een agenda hebben, maar al te vaak. Iedereen kent wel het verhaal van de charlatans die als nep geneesheren van dorp tot dorp reden, allerlei magische genezingen promoten, de ouderwetse Jomanda's. Vragen stellen is gezond voor de mens. Het vormt de basis van de vooruitgang, de wetenschap, en een essentieele defensie tegen overheersing en bedrog.

Opvallend genoeg bevatten religies een clausule die de inhoud beschermt tegen vragen. Het niet mogen stellen van vragen komt normaal gesproken alleen voor in een dictatuur. Denk aan de overheersing van communisme nog niet zo lang geleden in Oost Europa. Men wist dat de leer het vragen stellen niet ongeschonden kon overleven, en de leiders al helemaal niet. Waarom bevat het geloof zo'n clausule? De vraag doemt op, waar is het geloof bang voor? Je kunt nu het argument aandragen: hetzelfde als al die dictaturen. Een profeet wil dat zijn boodschap gevolgd wordt door de massa. Deze boodschap is niet zomaar een melding, het betreft een gehele leer van hoe de wereld werkt en wat je erin moet doen. Net als communisme is zo'n leer foutgevoelig. Je kan niet alles volledig beantwoorden, en overal de juiste effectieve instructies geven, er blijft ruimte voor vragen. Echter vragen ondermijnen je autoriteit. Dus, vragen stellen is tegen God ingaan. Of tegen Kim-Jong-Il.

Het is onduidelijk hoe de profeten dachten over vragen, en hoe open ze stonden voor discussie. Duidelijk is dat door de eeuwen heen, verschillende groepjes individuen via hun interpretatie van het geloof macht vergaarden. Diegene die vragen stelden, werden aangewezen als ketters en veroordeeld. Een goed voorbeeld is de inquisitie. Je kunt stellen dat God van zijn mensen verwacht zijn onfeilbare woord aan te nemen, als teken van overgave, toewijding, liefde en respect. Je kunt ook stellen dat religies kwetsbaar zijn voor vragen en dat de machthebbers, de priesterklasse, dit ten alle tijde wil voorkomen.

God beperkt zicht tot één profeet met het effect dat de macht van de 'echte' boodschap bij deze persoon blijft en God staat twijfel niet toe, met het effect dat de priesterklasse de macht vervolgens vasthoud. De vraag doemt nu op, hebben we het nog steeds over acties van God, of van de mens? Wellicht is God stil, en is het de mens die hongerig naar een verklaring van zijn wereld, instructies voor gedrag, en macht, zelf de stem van God verneemt.

Er zijn nog meer gevaren aan zich verlaten op één individu als de boodschapper. Die ene boodschapper is weer afhankelijk van priesters en volgelingen om de boodschap verder te verkondigen. In woord en schrift ontstaan vanzelf verschillende versies na verwerking door meerdere geesten. Daarnaast leiden lokale sociaal maatschappelijke factoren, alsmede individuele inspiratie, individuele machtswellust, etc. automatisch tot verschillende stromingen binnen een religie. Is het niet handiger als God zich bedient van massamedia en continue updates? God heeft alle reden om niet te zwijgen. De verschillende stromingen leiden nog altijd tot wrede oorlogen. Om zeker te zijn van navolging van de juiste boodschap kan God het beste wekelijke sessies houden met alle gelovigen om goed af te stemmen wat ze moeten doen. Maar wacht, zegt u, dat bestaat al, we noemen het kerkgang. Maar nee zeg ik, je hebt dan te maken met een mens, de priester, die een versie verkondigd tussen de vele versies. God blijft dus opvallend stil. Deze stilte heeft een negatief effect op de kennisname van de enige echte boodschap. Elke lokale groep gelooft weer ergens anders in. Je kunt nu in twijfel trekken of jouw enige echte boodschap afkomstig is van God of van de mens.

Een volgend gevaar is uitbuiting. God spreekt slechts tot individuen. Nu kan iedereen claimen zo'n individu te zijn. De wereld geschiedenis is vol van cult leiders en charlatans die hun voordeel doen met de aan hun verkondigde unieke boodschap van God. Een voorbeeld van deze tijd zijn de zogenaamde tv-priesters. Ze claimen vaak directe communicatie met God, en vragen substantiële financiële bijdragen aan de gelovigen. Als je maar wanhopig genoeg bent... Er zijn vele slachtoffers van deze praktijken. Waarom doet God hier niets aan? Zijn stilte geeft ruimte voor misbruik.

Sommige van die individuen komen voort uit de organisatie van de religie. God benoemt mensen binnen het geloof om voor hem te spreken. Pastors, Dominees, Imams, Ayatollahs, Grand Moefti's, Pauzen. Waarom doet God dit? We kunnen allerlei voordelen opnoemen. Behoud van boodschap, centrale autoriteit, effectieve organisatie. Het blijft gevaarlijk mensen autoriteit toe te bedelen. Je zou denken dat God altijd de juiste keuze maakt. Paus Urbanus sprak: dood aan de Moslims. Bijzonder succesvol gebleken! Ik neem aan dat God, bij wijze van humor, tegenover de Imams sprak: dood aan Paus Urbanus! Je kunt stellen dat personen door God benoemd worden, je kunt ook stellen dat personen zichzelf benoemen. God blijft bij de benoemingen stil.

Hoe zit het nu met de stilte op individueel niveau? God deelt de boodschap mee aan één persoon. Die volgen wij. Hierin is de opdracht: bid tot God. Dit doen we. Echter, het is een eenrichtings communicatie straat. Het is een raadselachtige constructie. Mooi is dat naast het volgen van de boodschap meegedeeld aan dat ene individu, wij ook een persoonlijke relatie met God mogen hebben. Maar wat doet God met onze gebeden? Hoort hij ze allemaal aan? Nuja, een almachtig wezen kan dit. Echter is dit het enige wat God doet, luisteren? Waarom zegt God nooit wat terug? Niet tegen u en mij. Ik bid, maar God blijft stil. Wat is het beoogde doel van zo'n relatie? Welke verwachting heeft God hiervan? Welke verwachting hebben wij zelf?

Als mens verwacht je een reactie, en eventueel zelfs een actie. Maar het blijft stil. Wellicht dat God spreekt in de gebeurtenissen in ons leven, of zelfs de dagelijkse omstandigheden. Van het ruisen van de bladeren, tot de geboorte van je kind. Dit, en alles daar tussen kan communicatie vanuit God zijn. Het is onmogelijk te zeggen wat communicatie is, en wat gewoon ruis is. De mogelijkheid dat God op een andere manier spreekt dan verbaal, lijkt onwaarschijnlijk. Consequent blijft het angstvallig stil.

Een verklaring van die stilte is dat wij het zijn, die een relatie met God behoeven. Wij zijn opzoek naar communicatie met de Godheid, naar een gevoel van verbondenheid, veiligheid, geborgenheid. Religie biedt deze optie, echter het is algemeen bekend dat God niets terugzegt. Voor die andere richting in de communicatie straat wordt dan ook steevast verwezen naar de lokale priester.

Conclusie

God zegt nooit wat terug omdat het de mens is die spreekt. De mens mens heeft behoefte aan een sluitend wereldbeeld, regels voor gedrag en redding van de dood. Religie voorziet in deze behoefte. Bij afwezigheid van input van God is de mens zelf de auteur van de boodschap. Voor behoud van centrale autoriteit is vragen stellen gelijk aan ongelovigheid, bestaat de bron uit enkele individuen en verloopt het uitdragen via een priesterklasse.

Tegenargument
Mijn religie heeft gelijk, en God zegt wel degelijk iets terug, alleen op een manier die ik niet direct auditief kan waarnemen. De goden uit de andere religies zijn vals. De boodschappen uit andere stromingen wijken af. Het is omdat die mensen zo vast houden aan hun foutieve leer dat er allerlei conflicten zijn, daar kan ik ook niks aan doen. God als in mijn God, de correcte God, staat open voor iedereen, en praat met iedereen, via de juiste leer. Je moet wel willen luisteren.

Mainpage